Last but not least: Lombok!
Blijf op de hoogte en volg Gijs
20 Augustus 2012 | Thailand, Bangkok
Na het spectaculaire landschap van Sumatra achter me gelaten te hebben ben ik teruggevlogen naar Bali, waar Marieke en Erik op me wachtten. Met hun heb ik anderhalf dagje op het strand gechilled. Erg leuk om elkaar aan de andere kant van de wereld tegen te komen. Na twee dagen scheidden onze wegen echter weer, omdat Erik zijn duikpaddy ging halen op de Gili's en ik op Lombok de Rinjani wilde beklimmen. Zo gezegd zo gedaan!
De beklimming van de Rinjani duurde drie dagen. Ik zat in een groepje met twee Ieren en een gestoorde Rus, die ook nog eens Ruslan heette. Hij had nogal strikte principes wat eten betreft: zo eet hij eigenlijk alleen maar rauwe dingen. In de praktijk kwam het er op neer dat hij heel weinig at en met heel veel tegenzin, en dat ik drie dagen lang ongeveer dubbele porties naar binnen zat te hakken. Prima deal.
De eerste dag bestond uit zes uur lang klimmen. Een groot gedeelte van de dag was dat in de wolken en de jungle, waar het uitzicht dus minimaal was. Toen we daar eenmaal bovenuit kwamen was het echter meteen verschrikkelijk spectaculair. Tegen die tijd had ik besloten dat ik liever alleen liep, omdat de anderen in mijn groepje een tactiek hanteerden van hard naar boven rennen en dan om de tien minuten weer op adem komen. Met Radiohead op liep ik lekker in mijn eigen tempo omhoog, ondertussen genietend van het wolkendek om me heen. Alleen de Gunung Agung op Bali stak daar doorheen. Prachtig.
We kampeerden vlak onder de kraterrand van de enorme vulkaan. De zonsondergang van die rand was prachtig, met aan de ene kant dus alleen maar wolken en aan de andere kant het schitterende vulkanische meer, met in het midden een kleine, jongere vulkaan. 's Avonds na het eten dook iedereen meteen zijn tent in. Ik heb nog even mijn sarong op een heuveltje naast de tent uitgespreid en op mijn rug muziek liggen luisteren en de sterren zien verschijnen. En dat zijn er heel wat meer dan in Utrecht!
Op dag twee gingen de Ieren terug naar beneden. Zij hadden een tour die tot aan de kraterrand ging, dus nu waren de Rus en ik met z'n tweeen met een gids. We liepen eerst helemaal omlaag naar het vulkanische meer, waar we konden zwemmen. Daarna liepen we een stukje langs het water naar de lunchplek, waar vlakbij een super chille warm-water bron zat. Daar hebben we een tijdje gechilled, en toen moesten weer bergopwaarts aan de andere kant van de krater. Wederom behoorlijk zwaar, maar ook prachtig. We kampeerden weer op de kraterrand, onder de top.
Om half drie 's nachts ging 't wekkertje en begonnen we aan de klim naar de top. Daar deden we ongeveer drie uur over, waarvan vooral het laatste uur heel erg zwaar was. Super steil omhoog, over een smalle strook losliggende stenen. Elke stap die je nam zakte je weer een halve stap omlaag. De zonsopgang op de top maakte echter alles goed. Heel Lombok was te zien, evenals Bali en zelfs een paar vulkanen op Java. Supervet. We hebben er een half uur foto's staan maken, en toen zijn we in een zes uur lange afdaling aan de andere kant de Rinjani weer afgedaald. Het was een loodzware, maar prachtige tocht!
Na de Rinjani vertrok ik naar Senggigi, een plaatsje aan de westkust van Lombok. Daar trof ik Marieke en Erik weer, en gedrieen besloten we een jeep te huren om de zuidkust van Lombok mee te verkennen. Wederom zo gezegd zo gedaan, en niet veel later reden we in een afgeragde groene jeep die we Martin gedoopt hebben tussen de rijstvelden door. Althans, Erik reed, Marieke en ik beperkten ons tot meezingen met John Mayer en de weg zoeken. De eerste avond sliepen we in Kuta, de idyllische naamgenoot van het overtoeristische Kuta op Bali. Daar hebben we een avondje over een drooggevallen stuk zee heen gebanjerd waar de enorme zeesterren voor het oprapen lagen. Nadat we nog een kleine zeeslang betrapten die zich snel ingroef in het zand dronken we een topbiertje op het strand bij de ondergaande zon. Heerlijk!
De dag erop reden we via een paar supermooie strandjes waar we heerlijk gechilled hebben helemaal naar het zuid oosten van Lombok. Daar waren we gelijk nogal een bezienswaardigheid; de gemiddelde toerist komt niet verder dan Kuta. De natuur waar we doorheen reden was echter prachtig, en de mensen stonden zonder uitzondering super enthousiast naar ons te zwaaien en te roepen langs de weg. Met wat moeite vonden we een basic hostel dat draaide op een aggregaat. Na een rustig avondje zijn we op dag drie terug gereden naar Senggigi.
Daar liepen we zowaar mijn huisgenootje Wessel en zijn vriendinnetje Meike tegen het lijf, waar we een veel te gezellige avond mee hebben gehad in de kroeg. Dat betekende een licht zeurende hoofdpijn voor de dag daarop, toen we de terugreis naar Bali ondernamen.
In Bali heb ik weer afscheid genomen van Marieke en Erik, maar die zie ik gelukkig snel weer in Utrecht. Ik ben naar Jakarta gevlogen, en na een oncomfortabel nachtje op het vliegveld ben ik vanochtend doorgevlogen naar Bangkok. Daar zit ik nu, en morgen vlieg ik alweer naar Nederland!
Mijn reis zit er dus op. Hoewel Lombok, Bali, Java en Sumatra zoveel van elkaar verschillen dat het net zo goed verschillende landen hadden kunnen zijn hebben ze allemaal gemeen dat de mensen super gastvrij en aardig zijn en de natuur onverbeterlijk mooi. Ik heb er enorm van genoten, en hoop hier ooit nog terug te komen om Borneo, Sulawesi en Papua te zien. Hoewel ik het heel erg jammer vind dat het nu afgelopen is heb ik ook weer heel erg zin om iedereen te zien in Utrecht! Maar Indonesie heeft mijn hart gestolen in de afgelopen twee maanden.
Liefs,
Gijs
De beklimming van de Rinjani duurde drie dagen. Ik zat in een groepje met twee Ieren en een gestoorde Rus, die ook nog eens Ruslan heette. Hij had nogal strikte principes wat eten betreft: zo eet hij eigenlijk alleen maar rauwe dingen. In de praktijk kwam het er op neer dat hij heel weinig at en met heel veel tegenzin, en dat ik drie dagen lang ongeveer dubbele porties naar binnen zat te hakken. Prima deal.
De eerste dag bestond uit zes uur lang klimmen. Een groot gedeelte van de dag was dat in de wolken en de jungle, waar het uitzicht dus minimaal was. Toen we daar eenmaal bovenuit kwamen was het echter meteen verschrikkelijk spectaculair. Tegen die tijd had ik besloten dat ik liever alleen liep, omdat de anderen in mijn groepje een tactiek hanteerden van hard naar boven rennen en dan om de tien minuten weer op adem komen. Met Radiohead op liep ik lekker in mijn eigen tempo omhoog, ondertussen genietend van het wolkendek om me heen. Alleen de Gunung Agung op Bali stak daar doorheen. Prachtig.
We kampeerden vlak onder de kraterrand van de enorme vulkaan. De zonsondergang van die rand was prachtig, met aan de ene kant dus alleen maar wolken en aan de andere kant het schitterende vulkanische meer, met in het midden een kleine, jongere vulkaan. 's Avonds na het eten dook iedereen meteen zijn tent in. Ik heb nog even mijn sarong op een heuveltje naast de tent uitgespreid en op mijn rug muziek liggen luisteren en de sterren zien verschijnen. En dat zijn er heel wat meer dan in Utrecht!
Op dag twee gingen de Ieren terug naar beneden. Zij hadden een tour die tot aan de kraterrand ging, dus nu waren de Rus en ik met z'n tweeen met een gids. We liepen eerst helemaal omlaag naar het vulkanische meer, waar we konden zwemmen. Daarna liepen we een stukje langs het water naar de lunchplek, waar vlakbij een super chille warm-water bron zat. Daar hebben we een tijdje gechilled, en toen moesten weer bergopwaarts aan de andere kant van de krater. Wederom behoorlijk zwaar, maar ook prachtig. We kampeerden weer op de kraterrand, onder de top.
Om half drie 's nachts ging 't wekkertje en begonnen we aan de klim naar de top. Daar deden we ongeveer drie uur over, waarvan vooral het laatste uur heel erg zwaar was. Super steil omhoog, over een smalle strook losliggende stenen. Elke stap die je nam zakte je weer een halve stap omlaag. De zonsopgang op de top maakte echter alles goed. Heel Lombok was te zien, evenals Bali en zelfs een paar vulkanen op Java. Supervet. We hebben er een half uur foto's staan maken, en toen zijn we in een zes uur lange afdaling aan de andere kant de Rinjani weer afgedaald. Het was een loodzware, maar prachtige tocht!
Na de Rinjani vertrok ik naar Senggigi, een plaatsje aan de westkust van Lombok. Daar trof ik Marieke en Erik weer, en gedrieen besloten we een jeep te huren om de zuidkust van Lombok mee te verkennen. Wederom zo gezegd zo gedaan, en niet veel later reden we in een afgeragde groene jeep die we Martin gedoopt hebben tussen de rijstvelden door. Althans, Erik reed, Marieke en ik beperkten ons tot meezingen met John Mayer en de weg zoeken. De eerste avond sliepen we in Kuta, de idyllische naamgenoot van het overtoeristische Kuta op Bali. Daar hebben we een avondje over een drooggevallen stuk zee heen gebanjerd waar de enorme zeesterren voor het oprapen lagen. Nadat we nog een kleine zeeslang betrapten die zich snel ingroef in het zand dronken we een topbiertje op het strand bij de ondergaande zon. Heerlijk!
De dag erop reden we via een paar supermooie strandjes waar we heerlijk gechilled hebben helemaal naar het zuid oosten van Lombok. Daar waren we gelijk nogal een bezienswaardigheid; de gemiddelde toerist komt niet verder dan Kuta. De natuur waar we doorheen reden was echter prachtig, en de mensen stonden zonder uitzondering super enthousiast naar ons te zwaaien en te roepen langs de weg. Met wat moeite vonden we een basic hostel dat draaide op een aggregaat. Na een rustig avondje zijn we op dag drie terug gereden naar Senggigi.
Daar liepen we zowaar mijn huisgenootje Wessel en zijn vriendinnetje Meike tegen het lijf, waar we een veel te gezellige avond mee hebben gehad in de kroeg. Dat betekende een licht zeurende hoofdpijn voor de dag daarop, toen we de terugreis naar Bali ondernamen.
In Bali heb ik weer afscheid genomen van Marieke en Erik, maar die zie ik gelukkig snel weer in Utrecht. Ik ben naar Jakarta gevlogen, en na een oncomfortabel nachtje op het vliegveld ben ik vanochtend doorgevlogen naar Bangkok. Daar zit ik nu, en morgen vlieg ik alweer naar Nederland!
Mijn reis zit er dus op. Hoewel Lombok, Bali, Java en Sumatra zoveel van elkaar verschillen dat het net zo goed verschillende landen hadden kunnen zijn hebben ze allemaal gemeen dat de mensen super gastvrij en aardig zijn en de natuur onverbeterlijk mooi. Ik heb er enorm van genoten, en hoop hier ooit nog terug te komen om Borneo, Sulawesi en Papua te zien. Hoewel ik het heel erg jammer vind dat het nu afgelopen is heb ik ook weer heel erg zin om iedereen te zien in Utrecht! Maar Indonesie heeft mijn hart gestolen in de afgelopen twee maanden.
Liefs,
Gijs
-
20 Augustus 2012 - 14:30
Robin Mulder:
Allemaal erg herkenbaar (gek he was er drie weken geleden nog). En inderdaad, Indonesie is geweldig. Voor mij staat inderdaad Sulawesi, Papua en Borneo nog op het lijstje maar vergeet Flores, Sumba en de Molukken niet. Succes met wennen! -
20 Augustus 2012 - 18:01
Nienke:
Prachtig klinkt het allemaal, Gijs! Ik ben zeer benieuwd naar de foto's! En ik verheug me bijzonder om je morgen weer life te zien!!!
Je moedah -
22 Augustus 2012 - 05:53
Marieke En Erik:
Lieve Gijs! Wat heb je het super beschreven! De verhalen hadden we natuurlijk al in real life gehoord en meegemaakt maar super om terug te lezen! Hopelijk ben je veilig thuis, stuur je nog wat foto's door? Wij hebben gister met de Manta Ray's gezwommen! Super vet! Zijn nu in Ubud aangekomen. Geniet van je familie en tot snel! Het was super! Liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley